با نام خدای خالق همه چیز
خالق یک حرف و
خدایی که می داند پایان همه جمله های نا تمام را
این وبلاگ را در فضا و حس و حال خاص روحی ساختم تا حرفهای نگفته ام را با خود بازگو کنم.
عمومی شده ولی مختص یک نفر است.
در صورت کپی از مطالب حتما منبع را ذکر کنید.
کلمات کلیدی
بایگانی
- آذر ۱۳۹۴ (۱)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- خرداد ۱۳۹۴ (۴)
- فروردين ۱۳۹۴ (۲)
- دی ۱۳۹۲ (۴)
- آذر ۱۳۹۲ (۶)
- آبان ۱۳۹۲ (۴)
- مهر ۱۳۹۲ (۱)
آخرین مطالب
- ۲۴ آذر ۹۴ ، ۰۸:۲۶ سر زده
- ۱۵ مهر ۹۴ ، ۱۰:۰۹ ای رهبر آزاده
- ۱۵ مهر ۹۴ ، ۱۰:۰۴ احیاء مفهوم شهادت و ارزش شهادت و ارزش شهید
- ۱۵ مهر ۹۴ ، ۰۸:۴۲ یادت هست؟
- ۱۷ خرداد ۹۴ ، ۲۲:۵۷ نیست
- ۱۲ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۵۳ گاهی
- ۱۲ خرداد ۹۴ ، ۲۳:۴۲ ممنوع
- ۱۱ خرداد ۹۴ ، ۲۱:۵۱ گفته ها ونگفته هایم
- ۱۶ فروردين ۹۴ ، ۲۰:۴۵ ...
- ۱۰ فروردين ۹۴ ، ۱۳:۰۴ سخت است
پیوندهای روزانه
همه ناگفته هایم
بی خوابی ها و خواب هایم
پریشانی و تنهایی هایم را
می نویسم
تا برای خودم
زنده باشم
می نویسم تا دیگر تنها نباشم
می نویسم
از پریشانی های ذهنم
از تکه های شکسته و ترک های دلم
می نویسم
شاید دیگر تنها نباشم
سر زده آمدن چندان هم خوب نیست
من به تو سر میزنم
اما تو هیچوقت سراغم را نمیگیری
این یادت باشد
رهبر معظم انقلاب اسلامی ایران (دامت ظله العالی): ما مواجهیم با یک حمله همه جانبه فرهنگی و اعتقادی و سیاسی اعلام نشده
لشکر فرهنگی و سیاسی دشمن با همه ابزارها حمله کرده برای سست کردن اعتقادات دینی و سیاسی ما ، تقویت نارضاییها و جذب جوانها برای مقاصد خودش.
در مقابل حمله فرهنگی و اعتقادی دشمن کارهایی دارد انجام میگیرد لکن بیش از اینها باید کار بشود.
اینکار هم به عهده دولتیها است هم مردمان مومن ، هم مسئولین رسمی و غیر رسمی
یک کار همین احیاء مفهوم شهادت و ارزش شهادت و ارزش شهید است.
هوالحق
یادت هست خواستم بمانی با من و در کنار من؟
یادت هست غریبی و غربت را به جان خریدم تا آشنای تو باشم و تو شوی تنها آشنایم؟
یادت هست شروع آشنایی مان ؟
لحظه ای شیرین که تلخ بی پایان شد
قرارمان باهم بودن بود
اما تو
تنها رفتی
تنها بازگشتی
و من باز هم تنها ماندم
تا همیشه
تو رفتی و من تنها ماندم و تو شدی از آن همه
همه آنها که با تو غریبه بودند
حالا همه تو را می شناسند و تو دیگر مرا نمی شناسی
و باز این من بودم
تنها
بی تو
جمله ای ندارم در خور حال حالم
باید اندکی به قبل حالم برگردم
شاید
جمله هایم جامانده باشند
در
روزهای با تو بودنم
گاهی حرفهایت می روند
می روند و تو می مانی و حرفهای بازنگشته
گاهی میگذرد و تو هیچ نگفته ای
نگفته ای و حالا
مانده ای با هزار حرف ناگفته
گفته هایم در زیر خروارها نگفته هایم
در زیر آواری از سکوت و تنهایی
فراموش می شوند
اگر تو نیایی و کوچه را پر از بهار نکنی
گفتنی هایم آرزویی بیش نیست
آرزویی بر فراز آرزوهای دیگرم
همین یک آرزو پلی برای دیگر ارزوهایم
از همه آرزوهایم میتوانم بگذرم
همه گفته ها و همه نگفته هایم را میتوانم
نگویم
از گفتن آرزوی آمدن تو نمیتوانم نگویم
گل نرگس
خدایا من بیش از آنچه خودت وعده داده ای نمی خواهم.
خدایا دستهایم رها شده اند از دست دنیا
دستم را بگیر
سخت است وقتی لحظه های عمرت بی آنکه بدانی میگذرند و تو وقتی به لحظه ها می رسی که رفته اند
وقتی هنوز در رویاهای کودکی ات مانده ای و دیگر کودک نیستی
وقتی از فردا می ترسی و نمیخواهی از امروز بگذری
سرت را از لای دفتر مشق هایت بالا میکشی و این سرک کشیدن به اطراف برایت گران تمام می شود
تو مانده ای و دفتر تاریخ سیاه شده است
و بدتر اینکه
همراهان ظاهری ات دویده اندو رفته اند
و تو هنوز مشق می نویسی
مشق زندگی